Խորը կարմիրը թույլ է տալիս մեզ գիտակցել անսահմանը՝ առանց կորցնելու սեփական փորձը։ Սա խորը հայացք է դեպի ներս, որտեղ անձնականն ու անսահմանը համընկնում են՝ առանց միմյանց ոչնչացնելու։ Եվ գուցե հենց այս զուգադիպության մեջ է թաքնված իրական ինքնաճանաչումը:
Առաջին անգամ սիրահարվեցի կարմիրի խորությանը, երբ մայրս բալի կոմպոտ էր պատրաստում։ Ես երբեք չէի շտապում խմել այն՝ հիանում էի նրա խորությամբ։ Մանկուց զգում էի, որ գույնը միայն տեսողական երևույթ չէ, այլ ավելին՝ մարմին, հիշողություն, գիտակցություն։ Այս շարքը նման է մի ընթացքի, որտեղ գույնը խտանում է տարածության մեջ և ճեղքում մակերեսը։ Այստեղ կարևորը կարմիրի ագրեսիվ ուժը չէ, այլ նրա հմայիչ խորությունը։ Ես պեղել եմ կարմիրը որպես ժամանակի տարր. այն կարող է լինել խիտ, թափանցիկ, տաք՝ նույնիսկ այրող։ Սա մի տարածություն է, որտեղ դու չես նայում, այլ մտնում ես՝ ինչպես հիշողության, հոտի, տաք օդի, ինչ-որ մեկի լուռ ներկայության կամ բացակայության մեջ։
Ցուցահանդեսը բաց է հոկտեբերի 7-31-ը։
Բացումը հոկտեմբերի 7-ին, ժ․ 18։30-ին
